Στο δρόμο δίχως τελειωμό
Μ’ άστρο της αλητεία
Κατάληψη, ξεσηκωμό
Θα γίνει ολονυχτία
Και για το τέλος της βραδιάς
Σφιχτά αγκαλιασμένοι
Αράκι στάζει μονομιάς
Αυτό είναι που μένει
Σύνορα ‘μεις δεν βλέπουμε
Αυτά τα βάζουν άλλοι
Στίχους καγκούλας λέγουμε
Εξέγερση και πάλι
(Lot, 15.02.2020)
Τα σύνορα ’ξατμίστηκαν
(Απρ. 2014, βαπόρι για Μυτιλήνη)
* Σε ντύνουνε μεσ’ το χακί
σου δίνουν μια σκανδάλη
πάνε και ρίξε στους οχτρούς
εκεί που παν’ κι οι άλλοι
* Παράτατα και φύγε πια
ξέρεις πως δεν άξίζει
να λες το ναι και υποταγή
σε όποιον σου τα πρήζει
* Τα ’χουνε πάντοτε καλά
με κάθε εξουσία
κι αν τους την κάνει μια φορά
δηλώνουν παρουσία
* Παράτα τους στρατιωτικούς
να φάνε τα μαλλιά τους
και αν δεν έχουνε κι αυτοί
ας φαν’ τα σωθικά τους
* Αυτοί ’ναι που λουφάρουνε
στη σκατοκοινωνία
σε στέλνουνε στον πόλεμο
κι ύστερα Συμφωνία
* Τα αίματα σου τα ’δανε
Τα σκούπισαν και πάνε
Ένα σκυλί είσαι γι’ αυτούς
Θέλουνε να σε φάνε
* Βγάλτε σαντούρια, βγάλτε βιολιά
Πιαστείτε χέρι χέρι
Τα σύνορα ’ξατμίστηκαν
μην είστε στο καρτέρι
Ακροβατώ… ξανά
(στα μέσα του ωκεανού του ατλαντικού μια κάθε μέρα)
Ακροβατώ
στις κορφές της θάλασσας
Σχοινοβατώ με την καρίνα
το μόνο μου ποδάρι
Τα πανιά ορθάνοιχτα
σαν χέρια · ισορροπώ.
Με το αετίσιο μάτι μου πέρα μακριά
σε βλέπω
και χάνεσαι
σε βλέπω
και χάνεσαι
στα βαθιά υγρά σοκάκια
του ωκεανού ·
γνήσια γοργόνα τον αγέρα κυβερνάς
τις μοίρες του χαράζεις κι αυτός πρύμα
κοντά σου με σπρώχνει
Στον κόλπο της επόμενης στεριάς
στης παραλίας της επόμενης τα βραχάκια
εκεί
εκεί, λαχανιασμένοι θα ανταμώσουμε
εκεί ξανά στρωμένες θα `ναι οι αγκάλες μας
μου λείπεις
ξανά
Θαλασσινή συνομιλία
(πρωί πρωτοχρονιάς του 2017 στο μέσον του ωκεανού του ατλαντικού)
Θάλασσα πανταχού παρούσα
τα κύματά σου γεύομαι
πισώπλατα με σπρώχνουν ·
γλιστρώ στα χαϊδέματά σου
νανουρίζομαι στην απαλότητα του ρυθμού σου
και να σου με ένα γερό αφήνεις να
εννοηθεί «έτσι
να μην ξεχνιόμαστε»
Θάλασσα υπερδύναμη και γοητευτική
συνάμα
οι αποχρώσεις σου, μιλάνε,
σε προδίδουν ·
μπουνατσίζεις ευαίσθητη δεσποινίς,
σαν άβγαλτο κορίτσι
που ντρέπεσαι να το γραντζουνίσεις
με το σκαρί το πολυωριμασμένο
φουντώνεις, φουσκώνεις
μονάχα στις ορέξεις σου
τότες θα με πλανέψεις σε μέρη
μακρινά
και θα ρθώ μαζί σου
θα σε πιάσω απ` το χέρι
θα σερφάρω στην ομορφιά σου
αλλιώς θα τυρανιστώ
Θάλασσα απέραντη εως το υπέρ πέραν
ωριμάζεις πρώτη απ` όλους
η σοφία σου το μονοπάτι της ζωής
με τα πανιά σου στέλνω τον αγέρα σου
για να σε ρυτιδιάσει
την αναγέννηση αναζητάς και
πάντοτε την έχεις
Θάλασσα κρυφή, πολυπόθητη
με τα μυστικά ποτάμια σου
εμβαθύνεις στο νόημα της ζωής
ο υπόκοσμός σου
τα κρυμμένα σου χαρτιά
αφήνουν άφωνους τους παντογνώστες
Θάλασσα θαλασσινή, θαλασσάκι μου
την αρμύρα σου γεύομαι
σαν μοιραστείς
μα ολάκερη διψασμένο μ` αφήνεις
Θάλασσα υπομονετική
πολλά έχεις αντέξει
έχεις λόγους να ξεσπάς
για να μας συνεφέρνεις ·
κάνε να μπαίνουν στο σακί
οι επιτήδειοι λιγοστοί
Θάλασσα αγαπημένη
δίχως εσέ δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε
Αποσπερίτης και Αυγερινός
(Μια προς δύο του γενάρη του δεκαεφτά ξάστερο βράδυ και μοναξιά τριγυρισμένος από νερά και κύματα)
Αποσπερίτη,
συνοδέ της σελήνης
ντελάλη της νυχτιάς
στα λαμπερά ντυμένε
έλα να με βρεις την αυγή
σε λαχταρώ φλογισμένε
Αυγερινέ,
του πουρνού βασιλιά
συντροφεύεις τον ήλιο
θαρραλέε μαχητή
με τη μέρα τα βάζεις
στο δείλι σε προσμένω
Αδύνατο όμως να βρεθούν
τούτα τα δυο τα άστρα
γιατί η ψυχή τους είναι μια
η λάμψη είναι μία
μοναδική η διαδρομή
μια και η φαντασία
Στα σύνορα τους…
(Μάης ’14, Σμύρνη)
Δρόμος μαύρος και μακρύς
Μέσα απ’ τα χαρακώματα
Της καλύτερης ζωής
Γεμάτη με καημόματα
Μέσα απ’ τη θάλασσα ξανά
Κύματα φαντασιόπληκτα
Ίσως και τσουναμικά
Εικάζουν τραγελαφικά
Εξαφάνιση ξαφνική
Των προσφύγων απ’ τη γη
Και η ακτοφυλακή
Ντεμέκ δεν ξέρει το γιατί
Έβρος Πραγγί και διασωθείς
Μελανιασμένοι αναρωτηθείς
Μήτε την αγγλική ομιλείς
Στα δίχτυα της φασιστικής απειλής
Φαρμακονήσι και λοιπά
Φαντασία επιστημονική
Και τη θαλασσοταραχή
Τη λένε ακτοφυλακή
Σενάρια για ναυάγια
Κύματα κινηματογραφικά
Πνιγμένα μέσα στα νερά
Προσωπάκια βρεφικά
Υποκρισία, μακελειό
Παντού σε κάθε σύνορο
Γκρεμίστε ρε τα τείχη τους
Πουλί της λεφτεριάς ο νους
Εν κινήσει
(οκτώβρης ’13, ηράκλειο)
Πόδια δεξιά κι αριστερά
Μπαίνουνε βγαίνουν μαγαζιά
Το θαύμα ψάχνουν για να βρουν
Που θα τους κάμει να γελούν
Μα έλα όμως για να ειδής
Την ομορφιά τούτης ζωής
Να ’νοίξεις λένε τα πανιά
Και να φυσήξει δυνατά
Τα νεύρα κει που σ’ οδηγούν
Είναι στα άβατα του νου
Σε βάνουν στο σωρό με μιας
Των παραπατημένων
Με ένα μελάνι σινικό
Σκιαγραφείς τη φύση
Σαν να ’τανε χορευτικό
Και όλοι εν κινήσει
Ο καζανάς
(Νοε, Δεκ. 2013, Άμφισσα και πέριξ)
Γειά σου μόρτη καζανά
μαγκίτη και αλάνι
’συ με μεράκι και καημό
το δένεις το χαρμάνι
’συ ρε ντερβίση καζανά
’συ να το λαμπαδιάσεις
και σαν θα βράσει το ζουμί
σταγόνα να μας στάξεις
Βάλε να πιούμε τσίπουρο
να πούμε και κανένα
γιατί ’μαστε όλοι μας παιδιά
μαλάματα ένα κι ένα
Και σαν σωθεί το βάλσαμο
και σφιχταγκαλιαστούμε
το μπαγλαμά στην τσέπη μας
κι ευθύς να κοιμηθούμε
Περί τσίπουρων και καζανιών
(νοε. 13, στα πέριξ της Άμφισσας)
Να ζήσετε μαγκίτες μου
Και το κάζανι βράζει
Μες στην γλυκιά παράγκα σας
Γλεντάμ’ όλο το βράδυ
Σταγόνα στάζει το ρακί
Και ο άσκος γιομίζει
Τα χείλη μας σαν βρέξουμε
Το παραμύθι αρχίζει
Σαν θα τελειώσει μια φορά
Θα μείνουμ’ όλοι φίλοι
ataktapoemata 
Recent Comments